لزوم تشکیل دولت سایبری ایران-بخش دوم

حدود 7 ماه قبل در" اینجا" از" لزوم تشکیل دولت سایبری" سخن به میان آورده وضرورت پیش قدمی فعالین داخل وخارج رادرراه اندازی سریع آن گوشزد کردم واکنون بیش ازهرزمانی لزوم تشکیل این شبه دولت بعنوان مرکزواقدام اولیه ای برای سازماندهی پتانسیل های موجود ودرراستای تشکیل کنگره یاشورای مقاومت ملی ودولت درتبعیداحساس می گردد

درحال حاضرمهمترین مشکل درسرراه تشکیل کنگره یاشورای مقاومت ملی وکابینه انتقالی وجود دیدگاه های سنتی و خودبینانه است که هیچ گروه وشخصیتی بغیرازخودرابرنمی تابد توگویی دردرون هرایرانی یک ولی مطلقه فقیه یاشاه ورهبرنهفته است که برروح و روان وافکارورفتارآنهافرمان می راندوبهمین دلیل تشکیل دولت سایبری که بانفی شخصیت گرایی مرسوم ودرپشت شبکه مجازی با حداقل امکانات شکل می گیرد راه رابرای چنین امری هموارمی سازد.

نکته دیگراینکه اگرچه این پراکندگی وناهمگونی ودرواقع میل به گریزازمرکز طی سه دهه دراپوزیسیون به یک اپیدمی تبدیل گردیده وحتی دامن جنبش جوان سبزرانیزگرفته است که نمونه آن اظهارات فعالین سیاسی وکادرهای مرتبط با این جنبش درداخل وخارج می باشد ولی خوشبختانه پیشرفت های تکنولوژیکی راه حلهای زیادی رابرای درمان این امروجبران این عقب افتادگی ها به ماداده است که عدم استفاده ازآن به معنی چشم فروبستن برتحولات جهانی وگرفتارشدن دریک پیله خود تنیده ودوروتسلسل باطل می باشد

اینترنت، شبکه ها وپروتکل های قدرتمند ارتباطی باحافظه های قوی، سرعت بالاوباایمنی نسبتاکامل بسیاری ازمعضلات فراروی اجزاء تشکیل دهنده دولت سایبری ازجمله فواصل نسبتا دورفیزیکی راحل کرده است. مگرنه اینکه درهمین کشور آمریکا امور هر دپارتمان دریک ایالت قراردارد ونهایتا همه آنها درعین خودکفایی درامورتاکتیکی وماموریتهای محوله توسط دولت فدرال دراموراصلی خودهماهنگ می شوند درشوروی سابق نیزکشورهای اقماری بلوک شرق عملانقش همین دپارتمانهارا بازی می کردند لذا اکنون که اینترنت مساله فواصل فیزیکی راحل کرده است این امکان برای مافراهم شده است که افراد وامکانات خودرابرای سازماندهی چنین امری درسرتاسردنیابسیج وبکارگیری نماییم

اکنون این سوال پیش می آید چه چیزبه غیرازهمفکری، مشروعیت حداقل مردمی ومکانیزم اجرایی مانع تشکیل دولتی سایبری درتبعید است؟

اول – بنظرنگارنده همفکری ووحدت درهدف اصلی باید تنها مورداختلاف تعیین کننده پیوستن یانپیوستن به دولت سایبری باشد اعتقادبه سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی وجایگزینی آن بانظامی مبتنی براعلامیه حقوق بشرشرط لازم وکافی برای مشارکت دردولت سایبری است

دوم- کسب مشروعیت مردمی ازساده ترین اجزای این نهادمی باشد زیراحتی درداخل ایران وتحت لوای ارتجاعی ترین حکومت درجهان نیزامکان اخذ رای برای دولت درتبعید سایبری ازطریق اینترنت وجوددارد مگرنه اینکه آیت الله خمینی به اتکای حضورجمعیتی که درسال 57 به یک میلیون نفروتجمع درخیابانهای تهران تحت عنوان راهیپیمایی 16 شهریور یا تظاهرات عیدفطرخودرا دارای وجاهت قانونی برای تشکیل دولت انقلابی درمقابل دولت رسمی سابق می دانستند ومگرنه اینکه هم اکنون درجهان تعدادشرکت کننده درکمپین های اینترنتی ملاک عمل بسیاری ازقضاوتهامی باشد

سومین مساله که بنظربنده مشکلترین بخش آن می باشد سپردن مسئولیت تشکیل دپارتمانها به افراد باصلاحیت وبدون دخالت دادن سلیفه های شخصی وگرایش های سیاسی آنان می باشد که دراین خصوص تذکرمقدمه وشرح کاملی راازنحوه اجرای آن الزامی می نماید.

مقدمه:

درجهان جدید ودرآستانه عصرانفجاراطلاعات هیچ نهادی نمی تواند بدون تمرکزتخصصی برموضوعات مختلف امورخود راپیش ببرد پراکندگی مبارزان وفعالین سیاسی ایرانی بصورت انفرادی یا گروهی درداخل وخارج که ازدو درد بی درمان

عدم بلوغ سیاسی ازیکسو وتجربه های ناموفق وشکست خورده حزبی درایران سرچشمه می گیرد عملا موجبات رشد قارچ گونه افراد وجریانهای سیاسی بدون هدف رافراهم وپتانسیل موجود دراین نیروهای وگروهها رابه تحلیل می برد بطوریکه می توان ادعاکرد ثبات رژیم فعلی ایران بیش ازاینکه مرهون نفاط قوت خویش باشد دستاوردضعف مخالفان خودمی باشد تنوع موضوعات وشتاب رو به رشد وقایع درایران اکنون به جایی رسیده است که هیچ راهی جزمتشکل کردن اموررا در مقابل اپوزیسیون حکومت آخوندی طلب نمی کند وهرچه افراد وگروههای مختلف ازاین امرفاصله گرفته وروندفعلی راادامه بدهند عملا ازاهداف خود دورشده وموجبات طولانی شدن عمررژیم رافراهم می آورند.

تشکیل دولت سایبری

طی مدت سه دهه که ازپیروزی انقلاب ایران می گذرد جدا ازعوامل اصلی وفرعی وتعریف انقلاب یاکودتا ورفرم یاشورش افرادی درداخل وخارج ازکشوروجداازگرایشات گروهی، کارآیی خودبه مصنه ظهوررسانده اند ومردم وفعالین سیاسی نیز جدا ازتعلقات سیاسی آنان ازطرزتفکر، شیوه مدیریت وتواناییهای آنان شناخت کلی پیداکرده اند. این افراد بجای درگیرشدن درموضوعات مختلف که تاکنون برافشاگری وآگاهی رساندن به اقشارمختلف جامعه استواربوده است می بایستی دریک حوزه تخصصی که به توانایی وگرایش آنان نزدیکتراست متمرکزشده وپتانسیل خود ونیروهای همراه خودرابرای اداره وتوسعه همان بخش مصروف نمایند اینکارباعث افزایش راندمان افراد؛ کاهش هزینه مبارزه ورسیدن طرحهای مربوطه درحداقل زمان موردنیازبه نتیجه مطلوب می گردد.

بعنوان مثال فرض کنید آقای اسماعیل نوری علاء دردنورکلرادو با گرایش سکولارکه معتقد به ایجاد رژیمی نو درایران برپایه منشورحقوق بشرمی باشد عضواین کابینه سایبری بشود وی تاکنون حداقل در18 زمینه مختلف ازامورسیاسی گرفته تا فرهنگی، تاریخی؛ جامعه شناسی، ادبیات وهنر(زبان، خط، شعر، موسیفی وسینما)، نوآوری دینی، سکولاریزم، حقوق بشروآزادی بیان، فدرالیزم،ناسیونالیزم، دموکراسی نشان داده است که دارای توانایی است ودرعین حال نشان داده است که ازامورنظامی، انتظامی وامنیتی، اموراقتصادی مباحث مربوط به تکنولوژی ومخابرات وشهرسازی وصنایع تقریبا هیچ چیزنمی داند چه اشکالی دارد که این فرد بعنوان وزیرفرهنگ دولت سایبری دعوت به کارشده ووظیفه اداره دپارتمان فرهنگ به ایشان سپرده شود وسایرافرادعلاقمند به فعالیتهاوسوژه های فرهنگی درشبکه مجازی باهرگرایشی موظف به همکاری باوی باشند.

بهمین ترتیب می توان افراد مختلف باگرایش های سیاسی مختلف راجدا ازوابستگی سازمانی وباارائه بیوگرافی آنها بعنوان مسئولین دپارتمانهای دولت سایبری تعیین وازفعالین شبکه های مجازی درخواست نمود تا با این افراد درتنظیم امورهمکاری نمایند. فردمسئول هردپارتمان نیزمتقابلا وظیفه سازماندهی این افراد واداره امورمربوطه به آنان وهماهنگی با دیگردپارتمانهای دولت سایبری رابعهده خواهدداشت

بابررسیهای بعمل امده دولت سایبری نیازبه تمرکزاموردرحدود 20 حوزه مختلف ودرسه بخش سرویس دهی به دولت در حال تشکیل درتبعید، رصد کردن عملکردوطرحهای رژیم جمهوری اسلامی درنهادها ووزارتخانه های زیربط وبرنامه ریزی برای آینده پس ازفروپاشی رژیم درحوزه کاری خود را دارد این میدانها متشکل ازدستگاه رهبری کننده کشور(بیت رهبری)، مجموعه قانونگذاری کشور(مجلس؛ شورای نگهبان ومجمع تشخیص)، مجموعه قوه قضاییه ( قوانین ومقررات، دادگاهها واحکام صادره، امورزندانها)، امورامنیتی( شامل نظامی، انتظامی، اطلاعاتی وامنیتی)، امورخارجه (روابط بین الملل، سیاستها وسفارتخانه ها)، امورداخله (انتخابات واستانداریها)، بخش انرژی (نفت وگازونیرووآب)، امورفرهنگی (صداوسیما وفرهنگ وهنر)، اموراقتصادی( بانک مرکزی؛ خزانه داری وبانکها)، امورتجاری، صنایع واصناف، امورکشاورزی، کارواموراجتماعی، امورراه وترابری ومسکن وشهرسازی، امورمخابرات وشبکه های ارتباطی، امورشهدا وجانبازان، امورآموزشی(دانشگاهها ومدارس)؛ امورروحانیت، امورحقوق بشروامورزنان واموراقلیتهای قومی ومذهبی بوده که براحتی قابل سازماندهی است.

مشکل عمده جذب افکارعمومی وفعالین حوزه سایبری به دولت مجازی مذکور، انتخاب صحیح افراد برای راهبری دپارتمانها، جذب حمایت سازمانها وموسسات دولتی وغیردولتی درخارج برای حمایت ازاین سازمان (نه الزامابعنوان دولت رسمی وجایگزین بلکه بعنوان یک مرجع سازماندهی مبارزات مردم ایران وفراهم کننده زمینه تشکیل کنگره یاشورای مقاومت ملی ودولت انتقالی) وپشتیبانی مالی ازآن می باشد زیرابدیهی است که افراد مسئول وحلقه اول دپارتمانهای فوق باید بطورتمام وقت درخدمت دولت سایبری قرارگیرند.

مساله دیگراینکه آیا این دولت مجازی دراولین مرحله خود نظیردولتهای متداول دارای رهبر ونخست وزیرودفترودیوان خواهدبود که پاسخ منفی است زیرا این دولت فقط مسئولیت راه اندازی دپارتمانها راتا تشکیل رسمی کنگره یاشورای مقاومت ملی بعهده داشته وتنها حلقه موردنیازآن انتخاب یک دبیربرای تشکیل دبیرخانه ، سازماندهی وتنطیم امور دپارتمانها وبرقرارتماس با افراد کاندید برای مسئولیت واحدهای یادشده وراه اندازی وبلاگ دولت مجازی فوق می باشد بدیهی است که این فردباید ازوجاهت وصلاحیت کاملی برخوردارونزد گروههای مختلف سیاسی، رهبران آنها وافراد موردنظربه عدالت، بیطرفی سیاسی ووطن پرستی اشتهارداشته باشد.

درخاتمه ازکلیه عزیزانی که موافق این طرح بود ومایل به همکاری دراجرای آن می باشند درخواست می گردد نظرات خود رادراین خصوص به اینجانب منتقل تا موردبحث وبررسی قرارگرفته وازاشتباهات احتمالی درحین اجرای طرح جلوگیری نماید.

این بحث ادامه دارد