جام زهرهسته ای دراجلاس مسکو

درحالیکه حدود ده روزبه مذاکرات نهایی ایران باگروه 1+5 باقی مانده است هنوزنه تنهاکوچکترین اثری ازامکان توافق بی طرفین به چشم نمی خورد بلکه تمام شواهد وقرائن نشان ازشکست مذاکرات می نماید. این روند تنها به جنگ وتحریم های ساختارشکن یا تسلیم ونوشیدن جام زهرمنجرمی شود درست شبیه روزهای آخرپذیرش قطعنامه 598 درآغازتابستان 1367

ادعای نگارنده براساس تجربیات شخصی خود ازنحوه مذاکره درسطوح عالی (چه سیاسی وچه تجاری) جهت رسیدن به توافق می باشد. درگزارشات قبلی "دراینجا" و"اینجا" توضیح دادم که ایران اگرمذاکرات بغداد راجدی قلمداد نکرده و اختلاف خود با غرب وشورای امنیت راحل نکند دیگرهیچگونه شانسی رابرای جلوگیری ازجنگ یاتحریم های منجربه آن نخواهد داشت ودقیقا پای درراهی می گذارد که صدام حسین طی دهه 90 تاسرنگونی خود درسال 2003 گذاشت. تعیین هدف ودستورکارازگامهای اولیه یک مذاکره می باشد که ظاهرا دراین مابین غایب است.

درواقع باید تاکید شود که نحوه رفتارفعلی طرفین نوعی گفتگوودیالوگ برای پی بردن به نیات درونی همدیگرآنهم ازخلال جلسات کوتاه ورسمی است که بدلیل استواری طرفین بر خطوط قرمزشان عملا جزشکست نتیجه ای رابه همراه نداشته و قابلیت ارتقاء به مذاکره موفقیت آمیزراندارد. فقدان آشنایی وتجربه مذاکره کنندگان ایرانی که ناشی ازفقدان سابقه سیاسی واجرایی آنها می باشد ازعلل اصلی درپیش گرفتن چنین رویه ای می باشد اسلوبی که ظاهرا تنها مشخصه آن دیکته شدن ازسوی رهبری وطولانی وپیچیده ترکردن مواضع می باشد ودرجریان جنگ 8 ساله ایران وعراق نیزشاهد اتخاذ آن روش ازسوی مسئولین سیاست خارجی کشوربوده ایم

درحالیکه تمام مقامات کشورازاحمدی نژاد گرفته تا سعیدجلیلی دبیرشورای عالی امنیت ملی وعلی اصغرسلطانیه نماینده ایران درآژانس بین المللی انرژی اتمی دم ازآمادگی ایران جهت مذاکره باغرب ومخالفت رهبران کشورمتبوع خود با تولیدسلاح وبمب اتمی می زنند درهمان حال نه تنها ازبرآوردن کوچکترین درخواست سازمان ملل، اتحادیه اروپا وآژانس برای امضای توافقنامه های موجود وبازدید ازسایت پارچین خودداری می کنند بلکه علاوه برتاکید برحق غنی سازی در سایت زیرزمینی فرودوی قم اقدام به فعالیتهای مشکوکی نظیرتخریب کامل ساختمان مربوطه وخاک برداری ازمحوطه مورد درخواست بازرسان سازمان ملل درپارچین (نظیرسایت لویزان درسال 2003) به استناد تصاویرماهواره ای نیزکرده اند یطوریکه  رییس سازمان بین المللی انرژی اتمی دراجلاس اخیرشورای حکام ضمن تایید صحت این امرخواستار بازرسی  فوری ازاین تاسیسات گردید ولی رژیم ایران به این درخواست وی نیزبه موازات تشدید عملیات خودپاسخ نداده است

لازم به توضیح است آمانو دوروزقبل ازمذاکرات بغداد درسفربه تهران ازآمادگی مقامات ایرانی برای امضای توافقنامه لایجه الحاقی خبرداده بود که به موجب آن به بازرسان سازمان انرژی اتمی اجازه داده می شود به اماکن، مدارک وافراد موردنظردرپروژه اتمی ایران دست پیدا نمایند

درحالیکه خواست جامعه بین الملل تعطیل کامل غنی سازی وسایت زیرزمینی فرودوی قم وتحویل کلیه اورانیوم تولید شده  بالای 5-3 درصد به آژانس می باشد دولت ایران بادرخواستهای فوق موافقت نکرده وخواستارآغازبه لغوتحریم ها توسط سازمان ملل همزمان باتوقف وتحویل اورانیوم 20% می باشد وازگروه 1+5 خواسته است بدلیل عضویت ایران درآزادنس وامضای پیمان منع تکثیریا NPT درخصوص توقف کامل غنی سازی چشم پوشی کنند.

بحث دیگرتلاش ایران برای درگیرکردن کارشناسان ومدیران درجه 2 درمباحث پروتکلی وباهدف خریدن زمان می باشد که در ظاهرمطابق با خواسته  دولت دموکرات آمریکا برای به تعویق انداختن حمله اسرائیل وردشدن باراک اوباما ازگردنه انتخابات ماه نوامبرمی باشد اما بدلیل استفاده قبلی ایران ازاین تاکتیک وضرب الاجلی که دولت اسرائیل ودرراس آن بنیامین ناتانیاهو به دولت آمریکا داده است( تاآخرماه ژوئن) فضای مانوردولتهای ایران وآمریکا بسیارمحدودگردیده است ومتاسفانه دولت ایران دچارسوء محاسبه گردیده است وتهدیدهای اسرائیل راباتوجه به وضعیت سیاسی واقتصادی آمریکا واروپا کاملا جدی نمی گیرد.

ارسال دوفقره نامه ازسوی علی باقری معاون سعیدجلیلی پس ازاجلاس بغداد ودرخواست نشست کارشناسان که با پاسخی دیرهنگام ازسوی هلگااشمیت همراه وازنظردولت ایران محتوای آن خارج ازتوافق بغداد بوده است نشان می دهد که گروه 1+5 منتظرپاسخ صریح سیاسی ازسوی رهبران ایران مبنی برپذیرش توقف غنی سازی وبدون هیچ پیش شرط وبحثی می باشند بهمین دلیل نیزمی بینیم که ایران با مشاهده اینکه دست وی توسط طرف مقابل خوانده شده است اقدام به نوعی فراربه جلوکرده است بطوریکه تمامی مقامات ایران اعلام داشته اند "مذاکره باهدف مذاکره دیگرجواب نمی دهد" درحالیکه خود آنها مبدع این سیاست طی سالهای اخیر بوده اند لذا چنین بنظرمی رسد که اکنون مسئولین ایرانی بامشاهده رفتارخونسردانه مقامات اروپایی متوجه شده اند که زمان وفرصتها برای مانورهای سیاسی درحال ازدست رفتن است.

دولت اسرائیل همانند مربی تیم فوتبالی که دربیرون اززمین نشسته است وبازی هردوطرف رارصدمی کند براوضاع کاملا اشراف دارد وحرکات 1+5 رامونیتورمیکند عدم پذیرش نماینده دولت آمریکا که بلافاصله پس ازاجلاس بغداد جهت ارائه گزارش مذاکرات نمایندگان دولتهای مربوطه مستقیما از بغداد به تل آویو سفرکرده بودتوسط سران دولت اسرائیل ومتعاقب آن پخش اخباری مبنی برتعهد باراک اوباما به بنیامین ناتانیاهومبنی برمحاصره بنادروفرودگاههای ایران درصورت شکست مذاکرات مسکو وسکوت دولت اسرائیل نشان می دهد که بتدریج افکارعمومی برای جنگ باایران آماده می شود.

اینکه آیا دولت اوباما قادرخواهد بود تا زمان برگزاری انتخابات این کشوربا تحمیل تحریم های کمرشکن ضمن وادارکردن رهبران ایران به تسلیم ازحمله اسرائیل به سایتهای اصلی اتمی ایران جلوگیری کند مساله ای است که سرنوشت برنامه اتمی ایران وشاید هم رژیم حاکم برآن رامشخص می نماید.