ازاپوزیسیون یکصدنفره تا اپوزیسیون یکصدهزارنفره - بخش چهارم

دکترشهریارآهی ازسخنرانان دیگرمبحث " اتحاد وهماهنگی گروههای سیاسی"  بود که ظاهرا بعنوان نماینده آقای رضاپهلوی وجریان سلطنت طلبی دراین کنفرانس ها حضوربهم می رساند ازسوی دیگرمنابعی نیزازبرکناری وی ازسوی فرزند شاه سابق ایران بدلیل شرکت وی درکنفرانس استکهلم خبرمی دهند.                                                                                                                 

درسخنرانی آهی نیزنفی رهبری کاریزماتیک که عملا شخص اول کشوررا واداربه اقدامات فراقانونی وخارج ازمحدوده اختیارات ونظام سیاسی راقائم به شخص می کند بعنوان نشانه ای براین جدایی ازشاهزاده گرفته شد. وی درحالیکه مدعی است که منتخبان ملت باید روی هرسه قوای حکومت تسلط داشته باشند ازایده " کنگره دیجیتال " یا درواقع کنگره مجازی دفاع می کند ومی گوید باید کمیته های موقتی برای پروژه های خاص باهدف " انتخابات آزاد" ایجاد شود وسنگ بنای دموکراسی برای جلوگیری ازبازسازی دیکتاتوری بردوش همه نیروها حمل شود جالب اینکه بلافاصله ادعا می کند درحال حاضراین کنفرانس شش پروژه مشخص رادردست اجرا دارد که محسن سازگارا وظیفه تهیه وتدوین آنها رابه تنهایی بعهده گرفته است؟!

شهریارآهی سپس این پروژه‌های شش‌گانه را بدین ترتیب برمی شمرد: زمینه‌سازی برای انتخابات آزاد، تغییرجهت فشارهای بین‌المللی، ایجاد شکاف میان سرکوب‌گران، سازمان‌دهی مقاومت مدنی، اطلاع‌رسانی با حضور رسانه‌ای ودرنهایت موجودیت سیاسی برای نمایندگی بخش‌های مختلف جامعه.

اینکه این پروژه ها چه ربطی به موضوع پانل دارد که بدنبال مکانیزم اتحاد وهماهنگی نیروهای سیاسی است بماند ولی نگاهی به ششمین پروژه نشان می دهد که گردانندکان کنفرانس درپشت تمام باصطلاح پروژه های ضدونقیض موهومی بدنبال معرفی خود بعنوان نماینده افکارعمومی جامعه ایران می باشند درحالیکه درکنفرانس استکهلم اهداف چنین کنفرانس هایی راصرفا "اتحاد برای پیشبرد دموکراسی" ونه آلترناتیو سازی وتشکیل کنگره ملی ذکرمی کردند واین دقیقاهدف پشت صحنه ای است که نگارنده ازهمان ابتدا ودرهمین مطلب نیزبه آن اشاره کرده ام یعنی ایجاد یک آلترناتیوجعلی بااهداف  فروش آن به دولتهای غربی وبنام ملت ایران که درپشت صحنه اصلی آن دونفرودرحلقه دوم آن نیزحداکثرسه نفردخیل می باشند

(دراینجا بازهم لازم به توضیح می دانم که اولین بارطرح "انتخابات آزاد" توسط فردی درایالت کالیفرنیا ازطریق یک فعال سیاسی مستقل به اتحادجمهوریخواهان داده شد که این روزها بعنوان پروژه محوری خیلی ازجریانات مطرح گردیده است ودرخصوص کنگره دیجیتال یا مجازی نیزاین طرح برگردان طرح نگارنده مبنی بر امکان تشکیل دولت مجازی بامبنای انتخابات دموکراتیک وبا استفاده ازفضای سایبری بین المللی وداخلی کشورمی باشد که قبلا ازسوی نگارنده  دراینجا" و"اینجا" ارائه شده بود).

اما شایدمرتبط ترین سخنرانی  با موضوع پانل فوق مربوط به فریدون احمدی باشد که می گوید نام کنفرانس یعنی "پیشبرد اتحاد برای دموکراسی" که خودنشان می دهد ماهنوزدرمرحله اتحاد هم نیستیم وبقول معروف رخ زرد رخساره کنفرانس نشان ازسردرون آن می دهد بدیهی است وقتی هنوزمرحله ابتدایی اتحاد جمعی طی نشده است امکان پیشبرد هرگونه طرحی محال است واین فرضیه که بدون توافق بروی اصول می توان اموررا جلوبرد(باتاکید ازسوی شهریارآهی وبرخی دیگر) یک فرضیه کاملا غلط است.

البته فریدون احمدی برای خالی نبودن عریضه می گوید کنفرانس بروکسل  نسبت به  کنفرانس های قبلی تغییرکرده است و کسانی که ازآلترناتیوساختن می ترسیدند امروزمعتقدند باید کاری کرد (یعنی آلترناتیوی ساخت!) وی ضمن اینکه معتقد است گرایش ها وسطوح مختلف درکنفرانس ازنیروهای باصطلاح چپ گرفته  تامذهبی، آلترناتیوسازو غیره حق بیان اعتقاد و تغییرراپذیرفته اند اما می گوید" یک سری مطالب سیاسی فکری وفرهنگی موجود است وهنوزسطوح مختلف فعالیت تفکیک نشده وجا نیافته است". وی خطرفروپاشی اجتماعی درکشوررا گوشزد می کند که درصورت سرنگونی رژیم جنگ داخلی رابرکشورحاکم می کند که بنظرنگارنده این چنین نیست.

وی ایجاد وتشدید تقابل مبارزات سیاسی درداخل وخارج کشوررا که ناشی ازرفتارمحافظه کارانه درداخل (بدلیل شدت سرکوب) ومواضع رادیکال درخارج (بدلیل امنیت نیروها) یکی ازمعضلات جنبش مردم ایران دانسته که واقعیت نداشته وباتوجه به درامتداد بودن مبارزات داخل وخارج باید باآن مقابله شود.

فریدون احمدی 4 گرایش یا انتخاب سیاسی رافراروی رژیم می بیند 1- تغییرازدرون رژیم برای به چنگ آوردن قدرت     2- گرایشی براساس انتخابات آزاد بهمراه گذرازرژیم براساس جدایی دین ازسیاست 3- گرایش مجاهدین که سرنگونی کامل رژیم راطلب می کند 4- گرایش بینابینی که بیشتربدنبال ارزیابی وضعیت است ومصداق آن را"راه سبزامید" ذکرکرده است جدا ازصحت یا عدم صحت چنین تقسیم بندی  وی می گوید ازآنجا که پوشاندن کل ایران زیریک چترامکان پذیرنیست لذا باید ازطریق قانون اساسی جدید، جدایی دین ازدولت وانتخابات آزاد ودموکراتیک کارراپیش ببریم که دراین صورت نیازبه جنگ ومداخله خارجی هم نیست ورژیم دراین صورت هم باید ازخط قرمزهایش عقب نشینی نماید!! وی درپایان حساسیت نسبت به کنفرانس استکهلم رابه فال نیک می گیرد وضمن توصیه به حرکت شفاف وعلنی مهمترین نیازاپوزیسیون (لابد منظورش همان شرکت کنندکان درکنفرانس می باشد) رایک تلویزیون می داند!!

همانطوریکه ملاحظه می شود این سخنران نیزهیچ طرح ومکانیزم عملی برای اتحاد همان شرکت کنندگان درکنفرانس نیز ارائه نمی دهد وبیشتربه ارائه تحلیل های شخصی ونهایتا مشابه دیگرایرانیان تقلیل بحث به لزوم برخورداری کنفرانس ازیک تلویزیون ختم می شود بدون اینکه معلوم نماید مگرکنفرانس اتحاد برای دموکراسی که سالی یکبارتشکیل می شود حزب یادسته وگروه سیاسی است که نیازبه یک کانال تلویزیونی برای انعکاس اخبارآن داشته باشد وبه قول معروف بازهم آفتابه و هفت دست شام وناهارهیچی

برداشت شخصی نگارنده ازمدیران کنفرانس وگردانندگان پانل ها این است که بدلیل عدم تجربه اجرایی این افراد ازیک سو وفقدان اطلاعات وتحلیل درست ازجامعه ایران، رژیم ونیروهای سیاسی این افراد امکان اداره موفق چنین نشست هایی را نداشته و بهمین دلیل نیزبخش عمده ای ازشرکت کنندگان به قول دکترگنج بخش برای ارضاء حس کنجکاوی یا معرفی خود ودیدگاه خودبه دیگران وبعضا نیزبااین تصورکه ممکنست ازاین تنورنانی برای آنان دربیاید اقدام به همکاری باکنفرانس می نمایند.