زنگهای جنگ برای که به صدادرمی آید؟

جفری فلتمن دیپلمات برجسته آمریکایی (نفروسط)

اجلاس غیرمتعهدها که رژیم باتحمل هزینه میلیاردها دلاروترتیباتی امنیتی که یک قلم آن بسیج کامل 5/1 ارتش (معادل 150 هزارنیروی نظامی، انتظامی وامنیتی) برای کنترل تهران وباتعطیلی 5 روزه پایتخت ایران همراه بود نه تنها کوچکترین بهره ای برای رژیم نداشت بلکه با تاکید دبیرکل سازمان ملل درخصوص لزوم گردن نهادن دولت ایران به تعهدات بین المللی واجرای قطعنامه های شورای امنیت امکان حمله نظامی به کشورراشدت بخشید.

علی خامنه ای با سرمستی ناشی ازگزارش های دروغین افراد چاپلوس اطراف خود مبنی برحضوردهها شخصیت برجسته چنین تصورمی کرد که این اجلاس را(که زمانی محل تجمع رهبران کشورهایی با عدم تعهد به دوابرقدرت شرق وغرب دردوران جنگ سردبود) می تواند به محفلی برای اهداف وسیاست های سخیف ومشکوک داخلی وخارجی خود تبدیل کرده مشروعیتی برای خود ورژیم روبه انحلالش دست وپاکند اما مذاکرات وسخنان دومیهمان اصلی کنفرانس یعنی بان کی مون ومحمدمرسی آب پاکی رابروی دست وی وسران قوای همراهش ریخت.

بان کی مون درهرسه مورد یعنی نقض حقوق بشر، ماجرای سوریه وبرنامه اتمی رژیم عملا به رهبری ایران اتمام حجت کرده وبا شدیدترین لحن ممکن درپاسخ به ارجیف اظهارشده ازسوی خامنه ای اظهارداشته است که ادامه روند فعلی به جنگ منجرخواهدشد سخنانی که هرگوش ناشنوایی رانیزبه پیام نهفته درآن بازمی کند. محمد مرسی رییس جمهوربرگزیده جامعه اخوانی مصر نیزبااشاره به روش انتخاب خلفای راشدین درصدراسلام تلویحا مدعی دموکراسی دینی درمذهب خود  برخلاف دین تشیع گردیده ومشروعیت حکومت راتنها ازناحیه مردم ذکرنمود امری که روزگاری اصلاح طلبان حکومتی داعیه آنراداشتند وی صراحتا رژیم سوریه را نظامی ستمگرنامید که مردم کشورخود راقتل عام کرده وفاقد هرگونه وجاهت  ازناحیه داخل وجامعه بین المللی است توقف کوتاه چند ساعته رییس جمهورمصردرتهران که با هدف تحویل رسمی منصب خود دراجلاس غیرمتعهدها وابلاغ مخالفت دولتهای سنی مذهب با دخالت ایران درسوریه صورت گرفت گویای همه چیزاست.

اما نکته ای که هیچیک ازطرفین دعوی دوست ندارند به آن اشاره شود شرکت جفری فلتمن دیپلمات برجسته آمریکای درمذاکرات بان کی مون وخامنه ای بود جفری فلتمن که دراین گفتگوها بعنوان معاونت سیاسی دبیرکل سازمان ملل حضورداشت ازاصلی ترین بازیگران دستگاه سیاسی واطلاعاتی آمریکا درخاورمیانه وتنها مقام آمریکایی می باشد که با گذشت 34 سال ازپیروزی انقلاب اسلامی تابدین حد به رهبری نزدیک شده باشد. وی که تا چندی قبل سفیرآمریکا درلبنان بوده وهمواره درنوک حمله تبلیغات زهرآگین حزب الله لبنان وکیهان شریعتمداری ودیگررسانه های افراطی وابسته به رژیم ایران قرارداشت نمی تواند بطورتصادفی درنزدیکترین جایگاه پس ازبان کی مون نسبت به خامنه ای باپاکتی دردست نشسته باشد.

درسمت طرف ایرانی متاسفانه رژیم ایران بجای استفاده ازاین موقعیت وارتقاء موقعیت خود درعرصه سیاست خارجی عملا همان روشهایی رااستفاده کرد که درعرصه داخلی اعمال می کند همان سیاست مبتنی برخودشیفتگی وخود گویی و خودخندی به به چه هنرمندی !! آویزان کردن چندماشین معلق به قربانیان برنامه اتمی درمحل ورودی اجلاس ، آوردن نمایشی خانواده قربانیان وتلاش برتاثیرگذاری احساسی بردیپلماتهایی که اگرصدهزارجنازه نیزدرمقابلشان باشد ککشان نمی گزد، تکرارهمان خزعبلات توسط خامنه ای بعنوان سخنرانی افتتاحیه اجلاس ودرخصوص نفوذ ابرقدرتها برشورای امنیت سازمان ملل ازآنجمله است( البته یادشان رفته که همین ابرقدرتهای شوروی وچین بودند که بااستفاده ازحق وتوی خود درآن شورا باعث تداوم حیات رژیم های تبهکاری چون ایران، سوریه و...شده اند).

نمایشی بودن لحظه ورود خامنه ای به صحن اجلاس ازطریق ردیف کردن همان عناصرهمگی وبالاخص قراردادن هاشمی واحمدی نژاد درنزدیک وی که باهدف ابهت بخشیدن به وی ازیک سو ورفع شایعه اختلافات آنها وبا کارگردانی سرداروحید مدیریت می شد نشان داد سه دهه اداره کشوروقرارداشتن درپست های اصلی کشورکوچکترین تاثیری بردرس گیری ازآداب دیپلماتیک دراین رهبری وهمراهان وی نداشته است چینش مسئولین نظام ایران درصف اول صحن اجلاس وقراردادن میهمانان عالیقدری چون نخست وزیران هندوپاکستان یاروسای جمهورلبنان درصف های بعدی (بجزدومقام اصلی وموردنظررژیم یعنی بان کی مون ومحمدمرسی که اتفاقا صحنه آرایی آقایان رابه افتضاح کشیدند) نشان ازناپختگی کارگزاران اجلاس بود که بزودی شاهد دریافت شکایات آنها پس ازبازگشت این شخصیتها به کشورشان خواهیم بود.

یکی ازاشتباهات فاحش خامنه ای دردیداربابان کی مون تاکید برمشروعیت برخورداری رژیم اسد ازسلاح وطرح لزوم خلع سلاح مبارزان سوری تحت عنوان "افراد غیرمسئول" بوده که باهمان منطق دنیا می تواند وجود سلاح دردست حزب الله لبنان رایکی ازمصادیق سخنان خامنه ای قلمداد کند.

درعرصه خارجی هم خوشبختانه حامیان رژیم یا روشنفکرانی که دربزنگاههای تاریخی فیلشان یادهندوستان می کند چندان به کنفرانس فوق بها نداده وعملا آنرابه چالش کشیده اند توماس فریدمن ازنویسندگان روشنفکرودموکرات یهودی یکی ازاین افراد است که مواضع وی دربرخی مواردسوء استفاده لابی مماشات درآمریکا وبه نفع رژیم تهران قرارگرفته است وی  درمقاله خود درنیویورک تایمزسفرمحمد مرسی به تهران را امری تاسف بارذکرکرده است که تنهانتیجه آن دادن مشروعیت به نظامی دیکتاتوری درتهران می باشد

اکنون مردم ایران باید ازحضورونطق های بان کی مون ومحمد مرسی درتهران که صدای رسای ایرانیان وجامعه جهانی درجلوگیری ازجنگ باایران ونیزادامه کشتاردرسوریه شده اند برخلاف مواضع قبلی خوشحال بوده وبا صدای بلند فریاد بزنند آقای بان کی مون وآقای مرسی، مرسی!!